Στο βιβλίο αυτό ο Έλληνας διπλωμάτης και λογοτέχνης θέλησε να καταγράψει, ως αυτόπτης μάρτυρας, τα βιώματα και τις αναμνήσεις του από τα τέσσερα χρόνια που έζησε στη Βουλγαρία. Στάθηκε με καθαρό βλέμμα και με συμπάθεια σε συγκλονιστικές μέρες των Βαλκανίων και ένιωσε τις αγωνίες και ελπίδες των κατοίκων τους. Και στο μέτρο των δυνατοτήτων, που του παρείχε η θέση του πρέσβη, καλλιέργησε πνεύμα αλληλοκατανόησης και συνεργασίας μεταξύ των λαών της Ελλάδας και της Βουλγαρίας.
