Η Στρατηγική Διοίκηση, ως ένα γενικότερο πλαίσιο αρχών και μεθόδων που προσδιορίζουν τη διαδικασία λήψης στρατηγικών αποφάσεων, βρίσκεται τις τελευταίες δύο δεκαετίες έντονα στο προσκήνιο της ακαδημαϊκής κοινότητας και των επιχειρήσεων. Οι λόγοι είναι αφενός οι σημαντικές αλλαγές στο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον (διεθνοποίηση των οικονομιών, απελευθέρωση των αγορών, ένταση του ανταγωνισμού, ρόλος των χρηματαγορών, κ.λπ.), όσο οι ανακατατάξεις στο εσωτερικό περιβάλλον των επιχειρήσεων, όπως είναι η ανάπτυξη των τεχνολογιών πληροφόρησης, η υιοθέτηση νέων μορφών απασχόλησης και η ανάδειξη του ανθρώπινου παράγοντα και της γνώσης σε κυρίαρχη παράμετρο εφαρμογής των στρατηγικών αποφάσεων των οργανισμών.
Οι διοικήσεις των περισσότερων επιχειρήσεων σήμερα πιστεύουν ότι τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα των επιχειρήσεών τους είναι η ποιότητα, η γρήγορη προώθηση νέων προϊόντων στην αγορά και η ικανοποίηση των πελατών. Αν και κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι τα παραπάνω ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα αποτελούν προϋπόθεση για την επιβίωση των επιχειρήσεων, εντούτοις η στρατηγική της επιλογής αυτών αποκλειστικά, όπως συνέβαινε στη δεκαετία του `80, δεν αρκεί. Το όραμα είναι σήμερα αυτό που πρέπει να χαρακτηρίζει τα ανώτατα στελέχη των επιχειρήσεων αν αυτές θέλουν να διεκδικήσουν ηγετικό ρόλο στον κλάδο τους.