«Φτάνει το λεπτό όπου ο Διδάσκαλος θα εμφανιστεί μπροστά σου: Κάτω απ` τα κουρέλια του ζητιάνου, κάτω απ` την στολή του ηγεμόνα, όμορφος σαν Σεραφείμ ή σημαδεμένος με τα στίγματα της κόπωσης, της ηλικίας ή των μαρτυρίων, δεν έχει σημασία. Μην εξετάζεις την εμφάνιση, άκουσε την καρδιά σου, ποτέ δεν έχει κραυγάσει κατ` αυτόν τον τρόπο, η χαρά της, καθώς αντιλαμβάνεται την παρθένο αδελφή της ψυχής σου, δεν είναι τίποτε μπροστά στην κυρίαρχη μακαριότητα που σπεύδει να θυσιαστεί πάνω της η νοημοσύνη σου, πέφτει αδρανής σαν τον αετό που τυφλώθηκε γιατί κοίταξε από πολύ κοντά τον ήλιο, το πνεύμα των οστών σου θρηνεί, μεθυσμένο από μια ανυπόφορη μέθη, η ζωτική σου φλόγα διατρέχει προς κάθε κατεύθυνση μέσα στο σώμα σου σαν τη φυλακισμένη ερωμένη που βλέπει να έρχεται ο εραστής· και η καρδιά σου τρέχει, πιο γρήγορα από την αστραπή, προς την καρδιά αυτού του Φίλου· σπεύδει εκεί, χάνεται εκεί, λιποθυμά εκεί, ξαναβρίσκεται εκεί, πεθαίνει εκεί, ξαναγεννιέται εκεί· ευλογημένος θάνατος, θείες απολαύσεις, άσβεστη δίψα, βαθιά ειρήνη».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
