Πρόκειται για ένα θρίλερ, αλλά χωρίς στάλα αίματος. Ένα θρίλερ ψυχολογικό, που εκτυλίσσεται μέσα στο ημερολόγιο μιας επιτυχημένης συγγραφέα. Στα σαράντα της, η Ρένα Γκανή προσπαθεί, για πολλοστή φορά, να γράψει ένα μυθιστόρημα με θέμα τον πρώτο έρωτα. Έναν έρωτα εφηβικό, σχεδόν παιδικό μάλιστα, που την έχει σημαδέψει τραυματικά. Αυτή η διαδρομή της μνήμης προς τα πίσω διαρκώς σκοντάφτει. Μέσα στους έξι μήνες του 1996, που ο αναγνώστης παρακολουθεί τη συγγραφή του έργου, αλλά και την καθημερινότητα της Ρένας, ο Λέων Βελισαρίου στοιχειώνει. Από αθώο και τρυφερό σχολιαρόπαιδο, σελίδα τη σελίδα, μεταμορφώνεται σε δυνάστη. Το φάντασμά του αποχρωματίζει τις παιδικές αναμνήσεις από τους παστέλ τόνους τους και τις βάφει με τρομαχτικές σκιές. Αντιπαρατίθεται σε κάθε επόμενο ερωτικό δεσμό της νέας γυναίκας. Αναμετριέται με όλες της τις σχέσεις -οικογενειακές, φιλικές, επαγγελματικές- και νικά κατά κράτος τις προσπάθειές της να το ξεφορτωθεί γράφοντας «Τα χρόνια που δυνάστευε ο Λέων». Ο Λέων συνεχίζει να δυναστεύει μέσα απ` τη μνήμη, που ποτέ δεν είναι μόνο παρελθόν, μα και παρόν και μέλλον. Όσο η Ρένα παλεύει να τον ξορκίσει με την τέχνη της, αυτός ξεφεύγει και καταφεύγει στον τωρινό της εραστή, τομ Γιώργο. Όσο η συγγραφέας καταπιάνεται με την τακτοποίηση του παρελθόντος, το παρόν την εκδικείται μέσα απ` τον δεύτερό της εαυτό, την αδελφή της Κάτια.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]