Από τις αρχές του 16ου αιώνα γάλλοι ναυτικοί είχαν αρχίσει να ταξιδεύουν στην Αμερική. Το πρώτο σημαντικό ταξίδι στη Β. Αμερική πραγματοποιήθηκε από τον Τζοβάνι ντε Βερατζάνο, το 1524, ο οποίος έψαχνε να βρει απευθείας θαλάσσια οδό προς τη Κατάι, τη χώρα του μεταξιού. Αντί της Κατάι ανακάλυψε μιαν άγνωστη, καινούρια γη. Μετά το Βερατζάνο ξεκινά ο Ζακ Καρτιέ με εντολή του Φραγκίσκου του Α` να βρει πέρασμα για την Κατάι και να ανακαλύψει νησιά πλούσια σε χρυσάφι. Οι στόχοι αυτοί δεν εκπληρώθηκαν ποτέ, αλλά ο Καρτιέ, στις 24 Ιουλίου 1534, προσάρτησε τον Καναδά στη Γαλλία. Το 1535, ο Καρτιέ ξεκίνησε για το δεύτερο ταξίδι του, αναζητώντας τώρα το μυθικό Σαγκενέ. Ούτε και αυτήν τη φορά όμως, πραγματοποιήθηκαν τα σχέδιά του, αλλά προχώρησε ακόμη πιο βόρεια, ανακαλύπτοντας νέες περιοχές. Το τρίτο ταξίδι, το 1541, έγινε για να μπει σ` εφαρμογή το αποικιακό δόγμα, σύμφωνα με το οποίο έπρεπε να αποικιστεί ο Καναδάς από τους Γάλλους για να περάσει στην κατοχή τους. Κι έτσι με αρχιπλοίαρχο τον Καρτιέ, ο Ζαν Φρανσουά ντε λα Ροκ, άρχοντας του Ρομπερβάλ, έγινε ναύαρχος και πρώτος κυβερνήτης του Καναδά. Πέρα από την ιστορική σημασία των γεγονότων, στην ανατολή της αποικιοκρατίας, υπάρχει πάντα ο ρομαντικός ενθουσιασμός του ταξιδευτή, που με αθωότητα βλέπει -και αφηγείται- συνήθειες νέων λαών, άγνωστα ζώα και φυτά και μια πρωτόγνωρα πλούσια φύση της Β. Αμερικής.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]