Στη σημερινή συγκυρία και μέσα από την πολύμορφη κρίση που διέρχεται η νεοελληνική κοινωνία, πολλοί πολίτες σαστισμένοι αναρωτιούνται αν υπάρχει πλέον μια ορατή διέξοδος και συχνά αμφισβητούν τους μονόδρομους που έχει χαράξει η κυβέρνηση κατ` εντολή των διάφορων υπερεθνικών κέντρων λήψης αποφάσεων. Οι πολίτες αυτοί καταλαβαίνουν ότι η βαθύτατη κρίση του συνόλου του πολιτικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένης της Αριστεράς, δεν αντιμετωπίζεται πια με κανένα στερεότυπο, διαπιστωτικό ή καταγγελτικό λόγο. Οι σημερινές περιστάσεις μοιάζουν να απαιτούν επειγόντως από το σύνολο της κοινωνίας μια κριτική πολιτική σκέψη η οποία, έστω υπό μορφή αποριών, να μπορεί να θέσει τα εκτεταμένα και διάσπαρτα προβλήματα που αναφέρονται στις προόδους ή στα σφάλματα που έγιναν κατά την πρόσφατη ιστορική περίοδο. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]