Ο «Τζόρντι» δεν υπάρχει. Αλλά η δουλειά μου μ` έκανε να γνωρίσω πολλούς Τζόρντι που ανήκαν σε κάθε ηλικία. Τους ευχαριστώ όλους για τόσα πολλά πράγματα. Αυτοί μου ενέπνευσαν το βιβλίο τούτο, με βοήθησαν πράγματι στη σύνταξή του. Βελτίωσαν την ανάπτυξή μου, επαγγελματικά και προσωπικά και πάνω απ` όλα μου επέτρεψαν να μοιραστώ τις εμπειρίες τους. Μαζί, κάναμε μερικά υπέροχα ταξίδια από το σκοτάδι στο φως. Προσπάθησα να γράψω ένα βιβλίο επιστημονικά σωστό. Ωστόσο, κύριος στόχος του είναι να μεταδώσει το αίσθημα, τον πανικό, τον πόνο και την τραγωδία που συνεπάγεται κάθε ψυχική διαταραχή και ειδικά την παιδική σχιζοφρένεια. Οι διαταραχές αυτής της φύσης είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ασθένειες που δεν έχουν κατανοηθεί πολύ. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]