Η συλλογή διηγημάτων `Τι νέα από το στρατόπεδο του Κρίσενβελτ;` αποτελείται από εφτά ιστορίες για την Ελλάδα της κρίσης. Ένα έγκλημα ρατσιστικού μίσους κάνει μια ηλικιωμένη γυναίκα να ξανασκεφτεί τις αξίες της ζωής, ένας μικροαστός χάνει την επιχείρησή του και τη ζωή του χωρίς ποτέ να καταλάβει τι κρύβεται πίσω από την καταστροφή του, η απάνθρωπη αντιμετώπιση των ηλικιωμένων από ένα σύστημα που τους θεωρεί βάρος, το αμάρτημα ενός ιερωμένου και η έκπληξη της αλληλεγγύης... Απλές ιστορίες, απλών ανθρώπων... Σαν ένα ημερολόγιο της κρίσης.
`Τον συνέλαβαν για εμπρησμό. Το προηγούμενο βράδυ είχε βάλει φωτιά στο μαγαζί του. Για να πάρει την ασφάλεια προφανώς. Αλλά δεν τα `κανε καλά, ερασιτεχνική δουλειά, άφησε πίσω του σημάδια, άσε που τον είδαν εκατό άνθρωποι να μπαίνει στο μαγαζί του στις δέκα, να βγαίνει έπειτα από λίγο, να κλειδώνει -κάποιοι, που τα είδαν κι αυτοί μες στη νύχτα;- είπαν πως ήταν ταραγμένος, πως έτρεμαν τα χέρια του, κι αμέσως μετά λαμπάδιασε το μαγαζί. Όταν φάνηκαν οι πρώτες φλόγες ήταν ακόμα πολύ κοντά. Είχε κάπως καθυστερήσει, ανάβοντας τσιγάρο, έπειτα, είπαν, έσκυψε και έδεσε τα κορδόνια του. Μερικοί αυτόπτες μάρτυρες θυμήθηκαν ότι όλο κοιτούσε προς το μαγαζί. Και μια κυρία θυμήθηκε το βλέμμα του. `Παράξενο βλέμμα`, είπε στον ανακριτή, `σαν να είχε σκοτώσει άνθρωπο`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]