Μια φορά κι έναν καιρό, σ` ένα μακρινό δάσος, ζούσε ένα αηδόνι που κελαηδούσε πολύ όμορφα. Στο δάσος ζούσε και η κυρία κουκουβάγια. Οι κάτοικοι την αγαπούσαν και την εκτιμούσαν γιατί ήταν πολύ μορφωμένη και πέρναγε τη μέρα της πάνω από τα βιβλία. Η κουκουβάγια όμως δε συμπαθούσε καθόλου το αηδονάκι, που με τη μελωδική του φωνή είχε μαγέψει τους κατοίκους του δάσους. Ήθελε να τη θαυμάζουν κι εκείνη για το βραχνό τραγούδι της. Κι όταν άκουσε να λένε πως τους ενοχλεί η `μουρμούρα της`, κατέστρωσε ένα σχέδιο που έφερε μεγάλη αναστάτωση όχι μόνο στους κατοίκους του δάσους και στο αηδονάκι, αλλά και στην ίδια. . . Γιατί η ζήλια που τρυπώνει καμιά φορά στην καρδιά μας μόνο μπελάδες μπορεί να φέρει!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]