(. . .) «Όπως μας δίνει να αντιληφθούμε το τελετουργικό του τρίτου βαθμού, οι Αληθινοί Διδάσκαλοι εδρεύουν αόρατοι μέσα σε ένα ακτινοβόλο φως, πίσω από το πυκνό παραπέτασμα που τους χωρίζει από τους εργάτες, οι οποίοι έχουν παραδοθεί στον εαυτό τους, μέσα στο σκοτάδι και το πένθος. . . Ποιοι είναι όμως αυτοί οι εκπαιδευτές-οδηγοί, αυτοί οι άγνωστοι; Ο Τεκτονισμός θέτει το πρόβλημα χωρίς να το λύνει, ωσάν να ήθελε με αυτόν τον τρόπο να προτρέψει τα μέλη του να εμβαθύνουν στο μυστήριο εκείνο, όπου περικλείεται το ύψιστο μυστικό κάθε μυήσεως. Οι αυθεντικοί Διδάσκαλοι είναι οι δημιουργικές Διάνοιες του Σύμπαντος και για τους Μυημένους που έρχονται σε επαφή μαζί τους, αποτελούν δραστικές και πραγματικές δυνάμεις, ενώ σύμφωνα με την παράδοση είναι οι Ανώτεροι Άγνωστοι. . .»
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
