Προσοχή: Ένα άνθος δεν είναι ποτέ το αθώο, ελκυστικό, διακοσμητικό στοιχείο που μπορεί να φαίνεται σε πρώτη ματιά. Είναι ένα πολύπλοκο, τολμηρό, αναπαραγωγικό όργανο! Και το `Μάτι του Άνθους` εδώ, προσηλωμένο στα ένδον, βλέπει σ` ένα μυστικό, φοβερά γόνιμο, κήπο κάτω απ` την άσφαλτο: Τα ποιήματα του Ν.Λ., με τη δυναμική μιας άγριας χλωρίδας (σαγηνευτικά άνθη - παγίδες, τοξικό φύλλωμα, ρίζες που κατεβαίνουν σε βάθος και τρέφονται από αρχαία ύλη), αναπτύσσονται βίαια, αλλά αθόρυβα στην πόλη, μισά σε αχλύ ονείρου και μισά σε άζωτο αιθαλομίχλης - σε μια διπλά επικίνδυνη ατμόσφαιρα, την οποία, μεταστοιχειώνοντας, κατορθώνουν και αποδίδουν ως οξυγόνο και ως εικόνες - νοήματα γεμάτα χρώματα, χυμούς, γύρη... (ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΜΠΟΥΔΗ).

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]