“Στην αρχή σκεφτόμουν μόνο τον εαυτό μου έπειτα όμως, όσο έγραφα, κατάλαβα πως έφτιαχνα μια προσωπογραφία της Ανω Γουινέας, του τόπου όπου γεννήθηκα”. Ξετυλίγοντας και πάλι από πίσω προς τα εμπρός το νήμα της παιδικής και εφηβικής του ηλικίας, ο Καμάρα Λάυ δίνει μια εικόνα της ζωής στην Αφρική, μεταφέροντας μια άμεσα προσωπική εμπειρία: πως μεγάλωσε ο ίδιος στο πατρικό του κτήμα της Κουρούσα, ανάμεσα στις κυρίαρχες μορφές του πατέρα και της μητέρας, στο χωριό των προγόνων, το Τιντικάν, μαζί με τη γιαγιά και τους θείους, στο σχολείο με τις αγγαρείες και τους συμμαθητές, κι αργότερα στην πρωτεύουσα, το Κόνακρι, όπου πηγαίνει έφηβος πια για ανώτερες σπουδές. Η γραφή του, ποιητική και γόνιμη, αποδίδει έναν κόσμο που ζειμε σοφία και τάξη, στηριγμένος σε πατροπαράδοτες αξίες. Αυτοβιογραφικό κείμενο ενός συγγραφέα 25 ετών. Το μαύρο αγόρι είναι γραμμένο με ταλέντο κι ευαισθησία, που το κάνουν να επιβάλλεται ως ένα από τα κλασικά έργα της εποχής.