Η πολυδιαφημιζόμενη ελληνο-τουρκική «φιλία» αποτελεί πιστό αντίγραφο αποτυχημένων προσπαθειών του παρελθόντος, γεγονός που προδιαγράφει τη ματαιότητα του εγχειρήματος. Το αρχικό σκηνικό μέσα στο οποίο άρχισε να πρωτοπαίζεται, υπήρξε το εφεύρημα της «διπλωματίας των σεισμών», το οποίο ωστόσο γρήγορα αντικαταστάθηκε από τη ... «διπλωματία των Οθωμανών» (πάγιες θέσεις στο Κυπριακό, Αιγαίο κλπ). Η ελλαδική εμμονή δραστηριοποίησης μπροστά σ` ένα σκηνικό που προ πολλού έχει αποσυρθεί με άφθονη δόση «show biz» (μόδιστροι, λαϊκοί αοιδοί, χορευτικά λικνίσματα, τηλεοπτικές καλύψεις επί παντός ελάσσονος ελληνοτουρκικού συμβάντος), δεν μπορεί να εξηγηθεί με συμβατούς όρους πολιτικής λογικής. Άλλωστε, η ανάπτυξη φιλίας, όπως και η οικοδόμηση της ειρήνης, προϋποθέτουν πολύχρονη δοκιμασία και αποδεδειγμένη ειλικρίνεια. Η έλλειψη αυτών των προϋποθέσεων δεν αποκλείει την ανάπτυξη διακρατικών σχέσεων με βάση τους κανόνες του αμοιβαίου συμφέροντος που μπορεί να αποδώσει υψηλό ανταποδοτικό όφελος - εμπόριο, επενδύσεις κλπ - παρότι το πολιτικό κλίμα παραμένει επιβαρημένο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι ΗΠΑ και η Κίνα ή η ΕΣΣΔ / Ρωσία και η Τουρκία, ακόμη η Ελλάδα και το κράτος των Σκοπίων. Το δίλημμα «ειρήνη ή πόλεμος», «φιλία ή σύρραξη» αποτελεί παγκόσμια επινόηση του αθηναιοκεντρικού κράτους. Τι άραγε επιβάλλει την ελληνοτουρκική φιλία με τόσο έντονο και επίμονο τρόπο, και γιατί οι γεννήτορες και εκφραστές της δεν αρκούνται στην καθ’ όλα επιθυμητή ανάπτυξη καλών διακρατικών σχέσεων; Η επιχειρούμενη αυθαίρετη επιβολή φιλίας με τη μέθοδο του κατεπείγοντος οδηγεί σε πρακτικές περιορισμού ή και φίμωσης των μη ...συστοιχισμένων. Ενδεικτικά σημειώνω την άρνηση δημοσιεύσεως, εκ μέρους των διευθύνσεων δύο έγκριτων αθηναϊκών εφημερίδων, παραχωρηθείσης συνεντεύξεώς μου για τη συμμαχία Τουρκίας - Ισραήλ, καθώς και εγκωμιαστικής κριτικής επί διατυπωμένων θέσεών μου με τη δικαιολογία ότι υπάρχει «άνωθεν εντολή» να μην φιλοξενούνται απόψεις, ακόμη και αυστηρώς επιστημονικά διατυπωμένες, που ενδεχομένως θα επηρεάσουν αρνητικά το ελληνο-τουρκικό κλίμα. Το «άνωθεν εμπάργκο» διά του οποίου πεισματικά επιχειρείται η απόκρυψη του ορθού προσωπείου της Τουρκίας, φιλοδοξεί να σπάσει η δημοσίευση του παρόντος επιστημονικού πονήματος. Γι` αυτό, θεωρώ τη δημοσίευσή του εθνική και δημοκρατική επιταγή κι όχι απλώς επιστημονική αναγκαιότητα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]