Στις φιλοσοφίες του εικοστού αιώνα η γλώσσα έχει κατακτήσει πρωτεύουσα θέση, αποτελεί σημείο αναφοράς που δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί. Το πρωτείο έχει ωστόσο ένα τίμημα: Σε αντίθεση προς τις επιμέρους γλώσσες, που είναι βυθισμένες η κάθε μια στην ιστορία της, η γλώσσα που νοείται ως πρωτεύον «στοιχείο» της φιλοσοφίας εμφανίζεται μετέωρη, δίχως καταγωγή ή συνθήκες παραγωγής. Είναι ένα αντικείμενο του οποίου η ιστορία λανθάνει. Ο Παντελής Μπασάκος επιδιώκει να αναιρέσει αυτή τη λήθη ιχνογραφώντας κάποιες όψεις ετούτης της ιστορίας: Πώς παράγεται η έννοια της γλώσσας και πώς καθίσταται προνομιακό σημείο αναφοράς στη φιλοσοφία. Σε αυτή την προοπτική εντάσσονται οι αναλύσεις κομβικών κειμένων του Αριστοτέλη, του Χούσσερλ και του Βιττγκενστάιν που παρουσιάζονται εδώ. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]