Γι` αυτό
όταν η νύχτα αρχίζει να κρυώνει
µένουµε
ταγµένοι
τελευταίοι
εδώ
σ` αυτή την κλίνη τη βαθιά σκαµµένη του έρωτα
να µην µπορούν τα σώµατα
ν` ανοίγουνε τα σώµατά µας
το ένα στο άλλο
µια ενέργεια σκληρή
ένας φόβος
κάτι παράφορο
πικρό
λάµψη
-η µόνη που θα επιζήσει του φωτός.
