Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα μπαινοβγαίνοντας σε ένα ιστορικό σπίτι γεμάτο πίνακες, εικόνες και κειμήλια μιας άλλης εποχής: στο επιβλητικό αρχοντόσπιτο του προκρίτου της Ύδρας Λάζαρου Κουντουριώτη.

Μικρό παιδί τριγύριζα, θυμάμαι, τους ατελείωτους χώρους του, γοητευμένος από τις φωτογραφίες που έβλεπα παντού, σε όλα τα δωμάτια, θυμάμαι ακόμη πόση εντύπωση μου προκαλούσε η μεγάλη προσωπογραφία συγγενικού προσώπου της οικογένειας το οποίο, με ατάραχη γαλήνη, σε παρακολουθούσε θαρρείς με το βλέμμα του από όποια θέση κι αν το κοίταζες. Ήταν και παραμένει ακόμη, κάθε φορά που επισκέπτομαι το χώρο -μουσείο σήμερα-, το αγαπημένο μου πείραμα. Ένα σημαντικό για μένα πρόσωπο και ξεχωριστή κυρία της εποχής, η αείμνηστη Φρόσω Κουντουριώτη, ιδιοκτήτρια του σπιτιού και νονά μου, διακρίνοντας την περιέργεια μου για όλα αυτά, μου χάρισε κάποια στιγμή την πρώτη μου φωτογραφία. Αυτή ήταν για μένα η αρχή...

Από τότε ξεκίνησα με αγάπη και μεράκι να μαζεύω φωτογραφίες και έτσι βρέθηκα να κατέχω σήμερα μια σημαντική συλλογή ασπρόμαυρων φωτογραφιών της παλιάς Ύδρας. Η συλλογή αυτή αποτελεί, χωρίς καμία υπερβολή, ένα από τα πολυτιμότερα πράγματα της ζωής μου. Μέσα από αυτήν ανασκαλεύω το παρελθόν, ξαναζωντανεύω γεγονότα και μεγάλες στιγμές του τόπου τα οποία δεν είχα την τύχη να ζήσω από κοντά ο ίδιος αλλά τα πληροφορήθηκα από διηγήσεις παλιών Υδραίων και φίλων.

Οι φωτογραφίες αυτές έγιναν προσωπικό ταξίδι, μιλούσα μαζί τους και ονειρευόμουν ώσπου, το καλοκαίρι του 2007, μια συγκυρία και οι προτροπές της κ. Μιράντας Σοφιανού, στάθηκαν η αφορμή ένα μέρος της συλλογής να αποτελέσει την έκθεση "Η παλιά Ύδρα" στην Αίθουσα Τέχνης και Συναυλιών του Δήμου Ύδρας. Το υλικό αυτό, εμπλουτισμένο και με άλλες, ανέκδοτες φωτογραφίες, έγινε σήμερα βιβλίο το ανά χείρας φωτογραφικό λεύκωμα που πηγάζει από την αγάπη μου για το νησί, και στις σελίδες του αποτυπώνει αυτά που κουβαλάμε μέσα μας: το παρελθόν, τις μικρές και μεγάλες στιγμές των ανθρώπων του, τη μοναδική ιστορία του.

Στην Ύδρα το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον δεν ξεμπλέκονται εύκολα. Το μυστικό είναι να μάθουμε να τα συνδυάζουμε αρμονικά.

(Αντώνης Ράμπιας, Συλλέκτης)