Οι Υποδειγματικές νουβέλες δεν είναι ιδιαίτερα γνωστές στους Έλληνες αναγνώστες, θεωρούνται όμως το σημαντικότερο έργο του Θερβάντες μετά τον Δον Κιχώτη (θυμίζουν άλλωστε τις παρένθετες νουβέλες του τελευταίου) και φανερώνουν όλη την εξέλιξη της τεχνοτροπίας του συγγραφέα.
Οι νουβέλες διαφέρουν μεταξύ τους και ως προς το ύφος και ως προς τα θέματά τους. Σε άλλες τα πρόσωπα είναι εξιδανικευμένα και οι καταστάσεις ιδεατές, και σε άλλες, τις ρεαλιστικές και σίγουρα πιο «θερβαντικές», οι χαρακτήρες αναδύονται από όλο το κοινωνικό μωσαi`κό της εποχής, και οι περιπέτειές τους γίνονται αφορμή για μια διεισδυτική, σατιρική αλλά και ποιητική εικονογράφηση της Ισπανίας την εποχή που περνά από το Μεσαίωνα στην Αναγέννηση.
Νέοι με ιπποτικά ιδανικά που διψούν για περιπέτεια, όμορφες κόρες παραστρατημένες και πρότυπα αρετής συνάμα, ο γέρος σύζυγος που ζηλεύει παθολογικά τη νεαρή γυναίκα του, λωποδύτες δικαστές, ο αιθεροβάμων ποιητής, μάγισσες και δυο σκύλοι με ανθρώπινη λαλιά που συζητούν για την εξουσία, την υποκρισία και την ανθρώπινη βλακεία - όλοι αυτοί αποτελούν τον πολύχρωμο, χυμώδη, αστείο μα και πικρό κόσμο που μας προσκαλεί να γνωρίσουμε ο μεγαλύτερος συγγραφέας των ισπανικών γραμμάτων.
Κείμενα ποιητικά όπως «Η ξακουστή παραδουλεύτρα», αναπάντεχα ανατρεπτικά όπως «Ο ζηλιάρης της Εξτρεμαδούρας», καυστικά όπως «Η πλανερή παντρειά» και σουρεαλιστικά σαν τον εξαίσιο «Διάλογο των σκύλων» αποτελούν απολαυστικά δείγματα της εξαίσιας θερβαντικής γραφής.

[Απόσπασμα από κείμενο σε ιστοσελίδα του εκδότη]