Η Φιλοσοφία για Παιδιά παρουσιάζεται σήμερα ως το κυρίως ρεύμα στην προσπάθεια σύνδεσης της φιλοσοφίας με το παιδί και το χώρο του σχολείου, με τρόπο ώστε να της αποδοθεί ο παιδαγωγικός ρόλος που της αναλογεί αλλά και να αναφανεί η ικανότητά της να συμμετέχει στην επίτευξη πολλαπλών στόχων, τους οποίους τα ίδια τα εκπαιδευτικά συστήματα υιοθετούν και προκρίνουν. Τα τελευταία τριάντα χρόνια το εγχείρημα αυτό έχει κινήσει την προσοχή φιλοσόφων και εκπαιδευτικών σε όλο σχεδόν τον κόσμο· ο όγκος της υπάρχουσας βιβλιογραφίας δείχνει το αυξανόμενο ενδιαφέρον για τη μελέτη των διαφορετικών πτυχών του τόσο σε θεωρητικό και ερευνητικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο της σχολικής πράξης. (...) Πρόκειται για ένα εκπαιδευτικό μοντέλο που ενεργοποιεί συστηματικά το διάλογο, μέσω του οποίου παιδιά και δάσκαλοι συνδέονται διαμορφώνοντας κοινότητες έρευνας και θέτοντας έτσι υπό αμφισβήτηση το νοησιαρχικό μοντέλο εκπαίδευσης βασισμένο στη σιωπή των παιδιών. Η εκπαίδευση βρίσκει τον νόημά της όταν τα παιδιά μπορούν να δώσουν νόημα στις εμπειρίες της και να χειραφετηθούν. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]