Όσο ασχολούμασταν με την περιπέτεια του πιανίστα που ζει «χωρίς μουσική», τόσο μεγάλωνε η ανάγκη να εκφραστεί σκηνικά όλη αυτή η στέρηση μέσα από τραγούδια και μουσικές. Δημιουργήθηκε έτσι η επιθυμία να πειραματιστούμε πάνω στη σχέση πρόζας και μουσικής. Χρησιμοποιήσαμε τα δυο υλικά ισότιμα στην κατασκευή του έργου. Έτσι εντάχθηκε ο κόσμος του καμπαρέ, των τραγουδιών και της ρυθμικής πρόζας και έτσι γεννήθηκε ένα έργο το οποίο αντιφάσκει με το όνομά του γιατί, ενώ ονομάζεται `Χωρίς μουσική`, η μουσική βρίσκεται στον πυρήνα του και αποτελεί κινητήρια δύναμή του. (Κώστας Γάκης)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
