ΓΥΝΑΙΚΑ: Αυτές οι πελώριες άδειες Κυριακές, είναι ο μόνος τρόπος για να σε κρατάω μαζί μου. Εσύ βέβαια δεν έρχεσαι ποτέ, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία και δεν έχει καμιά σχέση με τη ζωή μας. Είπα `μας` το πρόσεξες; Σα να είχαμε ζήσει μαζί κάποτε και σα να συνεχίζεται αυτή η ζωή. Ένας κάποιος τρόπος ζωής, δικής μας. Φυσικά, δεν έγινε ποτέ έτσι, και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν μοιραστήκαμε ποτέ τίποτα. Ας πούμε, μια ώρα μεσημεριανή σ` ένα καφενείο από κείνα που μαζεύονται οι άνθρωποι για να μιλήσουν, να πούνε κάτι, να επικοινωνήσουν. (Γέλιο σαν κλάμα): Εμείς επικοινωνούσαμε με το τηλέφωνο! Μεγάλα μακριά τηλεφωνήματα και η φωνή σου γελούσε. Ναι, ναι, γελούσε, όπως ήταν ένα παιδί γελάει στον ύπνο του μ` ένα χρωματιστό όνειρο. (Θυμάται): Νομίζω, είχες αρχίσει εσύ πρώτος αυτή την παράξενη, σχεδόν ερωτική επικοινωνία. Όχι, δεν εννοούσα αυτό ακριβώς. `Ερωτική` θα πει ένα σωρό πράγματα, αγάπη, φιλία, τρυφερότητα, έγνοια, επιθυμία... [...]