Το 1992 η Chryssa επιστρέφει στην Αθήνα, τη γενέθλια πόλη της, αναζητώντας ένα ερημητήριο για να πραγματοποιήσει τη νέα γλυπτική της σύλληψη. Η απόφασή της ήταν εντελώς απρόσμενη και αιφνιδιαστική αφού για πρώτη φορά, μετά από τριάντα τέσσερα χρόνια, αποφασίζει να δουλέψει μακριά από τη Νέα Υόρκη και να εγκαταλείψει την Times Square, την Chinatown και την Mott Street, χώρους όπου εμπνεύστηκε τα πρωτοποριακά της έργα. Εγκαταλείπει το ατελιέ της στην Broadway Street, το οποίο ο Leo Castelli έχει χαρακτηρίσει `ως ένα από τα ωραιότερα στον κόσμο`, και ψάχνει για το καταφύγιο των ονείρων της στη σύγχρονη Αθήνα. Η Chryssa, αν και αλλάζει εξωτερικό περιβάλλον, συνεχίζει να δουλεύει με τη σιωπή, να μονολογεί με τον κόσμο των εικόνων και να παλεύει με τη γνώση των τεχνολογικών υλικών για την πραγματοποίηση των οραμάτων της. Βασική προϋπόθεση της γλυπτικής της δράσης παραμένει η εξαντλητική μελέτη των συνθηκών υλοποίησης της αρχικής ιδέας. Γιατί τίποτα στο έργο της δεν προκύπτει τυχαία, όπως για παράδειγμα από κάποιο object trouve ή κάποια ελεύθερη χειροτεχνική κατασκευή της στιγμής. Απαιτείται έρευνα, πειθαρχία, γνώση και μεθοδολογία ανάμεσα στην ιδέα και την πραγμάτωσή της. Η Chryssa πριν από την επιστροφή της στην Ελλάδα είχε αποφασίσει τί ήθελε να δημιουργήσει, ήξερε την αρχή του και μάντευε την ολοκλήρωσή του. [...]
Η Chryssa επέστρεψε στην Ελλάδα με τη γνώση και την εμπειρία της σύγχρονης αμερικάνικης τέχνης. Είχε δουλέψει σε μια χώρα δύσκολη και απαιτητική για κάθε καλλιτέχνη, κατακτώντας τη θέση της ανάμεσα στους μεγάλους δημιουργούς. Σε μια εποχή όπου κυριαρχούσε ο αφηρημένος εξπρεσσιονισμός, είτε ως χειρονομιακή αφαίρεση, είτε ως αφαίρεση του χρωματικού πεδίου, τα happenings και fluxus, η pop art, η μινιμαλιστική και η εννοιολογική τέχνη, ο νεορρεαλισμός, η land art και ο μεταμοντερνισμός, η Chryssa καταθέτει τη δική της πρόταση, χωρίς δάνεια ή άμεσες αναφορές σε άλλους καλλιτέχνες, στα όρια της πρωτοπορίας. Η αναζήτηση μιας νέας μορφής-φόρμας, η γένεση μιας καινούργιας εικόνας, που να εμφορείται από προσωπικές πλαστικές αξίες, η ένταξή της στο χώρο και η χρήση βιομηχανικών υλικών, αποφορτισμένων από την ιστορική καλλιτεχνική τους χρήση, αποτελούν τους στόχους της καλλιτεχνικής της δημιουργίας. Η γλυπτική κυρίως, και κατά δεύτερο λόγο η ζωγραφική και η χαρακτική ορίζουν το πεδίο των συνεχών αναζητήσεών της, εκεί όπου όλα μπορεί να επιτρέπονται και να λειτουργούν, αναιρώντας τις παραδοσιακές κατακτήσεις, για να υπηρετήσουν το απόλυτο της τέχνης. Έτσι μέσα από τη γλυπτική της καταγράφει με διαχρονικό τρόπο το παρόν και προσεγγίζει τη βαθύτερη οντολογική διάσταση των πραγμάτων. Η Chryssa ανήκει στους λίγους καλλιτέχνες της εποχής μας που η τέχνη τους δεν υποτάσσεται στην εφησυχασμένη εικόνα του φαίνεσθαι, αλλά αναζητεί το είναι. Η τέχνη της επικεντρώνεται στην επεξεργασία της φόρμας και την ένταση του αποτελέσματος, χωρίς να αντιγράφει το παρελθόν. Δημιουργεί νέες εκφράσεις εντελώς απρόσμενες εκεί που η καλλιτεχνική ευαισθησία καταγράφει, δηλωτικά ή υπαινικτικά, τις αληθινές μαρτυρίες του σήμερα. Τα βιομηχανικά και τεχνολογικά αγαθά αποτελούν τα γνώριμα στοιχεία της εποχής μας τυποποιημένα και ομαδοποιημένα, εφήμερα και φθαρτά, αναλώσιμα και αντικαταστατά. Ο αιώνας μας κινείται στην τροχιά των διαστημικών και τεχνολογικών ανακαλύψεων και η σύγχρονη τέχνη συνεχίζει να γίνεται φορέας της μνήμης, της φαντασίας και των οραματικών αποκαλύψεων των δημιουργών της. Ο κινηματογράφος `ΟΑΣΙΣ`, μεταμορφωμένος πλέον σε ατελιέ, έζησε το σφυγμό της δημιουργικής της έμπνευσης [...]

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]