Την τελευταία δεκαετία, ο βραζιλιάνικος κινηματογράφος παρουσιάζει μια άνθηση, που αντίστοιχή της είχε να εμφανιστεί από την περίοδο του θρυλικού Cinema Novo, όταν σκηνοθέτες όπως οι πρωτοπόροι Nelson Pereira dos Santos και Glauber Rocha κατέπλησσαν την παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα με ταινίες έντονου κοινωνικο-πολιτικού προβληματισμού και δημιουργικά πρωτότυπης κινηματογραφικής γραφής, που θεωρούνται πια κλασικές. Ο σύγχρονος βραζιλιάνικος κινηματογράφος έχει να επιδείξει επίσης σπουδαίους δημιουργούς, όπως τον Walter Salles, τον Fernando Mereilles, τον Hector Babenco, τον Fernando Carvalho και πολλούς άλλους, που με ταινίες όπως το "Κεντρικός σταθμός", "Η πόλη του Θεού", "Φυλακές Καραντίρου, η μέρα της σφαγής" εντυπωσιάζουν και βραβεύονται στις μεγάλες διεθνείς κινηματογραφικές διοργανώσεις και παράλληλα κατακτούν το παγκόσμιο κινηματογραφόφιλο κοινό. Μέσα από αυτές τις ταινίες, η μοίρα των απόκληρων της βραζιλιάνικης κοινωνίας, η ηθική σήψη των ανώτερων τάξεων, η βία στις βραζιλιάνικες παραγκουπόλεις, αλλά και τα στοιχεία που συνθέτουν την πλούσια τοπική κουλτούρα, αποκτούν οικουμενική διάσταση, μας γίνονται οικεία, όπως άλλοτε μας είχαν γίνει εντελώς οικείες οι αχανείς εκτάσεις των sertao μέσα από τις ταινίες του Cinema Novo.
Το αφιέρωμα που διοργανώνει φέτος το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, εστιάζοντας κυρίως σε ταινίες της τελευταίας δεκαετίας, προσφέρει μια σφαιρική εικόνα της αναγέννησης που παρουσιάζει ο σύγχρονος βραζιλιάνικος κινηματογράφος, ενώ παράλληλα, με την παρουσίαση αντιπροσωπευτικών ταινιών του Cinema Novo, δίνει τη δυνατότητα να διαπιστώσουμε τα νήματα που συνδέουν το έργο των σύγχρονων δημιουργών με τη λαμπρή παράδοση που δημιούργησαν οι μεγάλοι κινηματογραφικοί τους πρόγονοι.
(προλογικό σημείωμα της Δέσποινας Μουζάκη)
