Όλα θα πρέπει ν` άρχισαν στα 1907. Ένα χειμωνιάτικο απομεσήμερο του Δεκέμβρη, την ώρα που χωροφύλακες οδηγούσαν εφ` όπλου λόγχη στον ανακριτή έναν νεαρό ταραξία της Νομικής, με σγουρά μαλλιά και φλοτάν γραβάτα, που λεγόταν Γεώργιος Παπανδρέου. «Τον έσπρωχναν θυμωμένοι να κατέβει τα σκαλοπάτια του Πανεπιστημίου» θυμόταν η Σοφία, που θα γινόταν αργότερα γυναίκα του. Αυτός και ο συμφοιτητές είχαν αναστατώσει για κάμποσες μέρες την Αθήνα, κάνοντας τον πρωθυπουργό Θεοτόκη να χάσει τον ύπνο του. Εκείνη την ώρα η Σοφία, φοιτήτρια της Φιλολογίας, στεκόταν πλάι στο άγαλμα του Ρήγα Φεραίου, με μωβ φόρεμα και μωβ ομπρελίνο («Μου φάνηκες σαν μια πορσελάνινη κούκλα», θα της έγραφε για εκείνη την ώρα, 3 χρόνια αργότερα) και κοίταζε με ορθάνοιχτα μάτια τον κομψό δανδή που σπρωχνόταν άγρια απ` τους χωροφύλακες. Τα βλέμματα τους συναντήθηκαν. Είχαν συναντηθεί κι άλλες φορές, στους διαδρόμους του Πανεπιστημίου. Αυτή όμως θα πρέπει να `ταν διαφορετική απ` τις άλλες. Ήταν Πέμπτη, 6 του Δεκέμβρη. Το 1907 ήταν καλή εποχή για αγάπη. Η Αθήνα ζει μια ροζ εποχή. Ο πρίγκιπας Γεώργιος, 2 χρόνια μετά τη σύγκρουσή του με το Βενιζέλο στην Κρήτη, ετοιμαζόταν να απαλύνει τα ψυχικά του τραύματα με έναν γάμο -η νύφη είναι μια απόγονος του Ναπολέοντα, η Μαρία Ρολάνδου Βοναπάρτη. Στην Πάτρα μια νεαρή ηθοποιός που λέγεται Κυβέλη Αδριανού παρουσιάζει την «Παριζιάνα» του Μπεκ. Στη Θεσσαλία σκοτώνεται ο Μαρίνος Αντύπας. Στη Μακεδονία γεννιέται ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Την ίδια ώρα, ο Γεώργιος Παπανδρέου οδηγείται απ` τους χωροφύλακες στο Φρουραρχείο της Αθήνας με τα μάτια μαγεμένα απ` την εικόνα του μεγάλου έρωτα που μπήκε στη ζωή του πριν από 5 λεπτά. Η μεγάλη περιπέτεια αρχίζει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]