Όλα άρχισαν περίπου το 500 π.Χ. στις βορειοανατολικές Ινδίες. Ένας νεαρός πρίγκιπας, ο Σιντάρτα Γκοτάμα, εγκατέλειψε το πλούσιο παλάτι του πατέρα του και πήρε τους δρόμους. Λένε ότι αντίκρισε τρεις θλιβερές σκηνές που σημάδεψαν τη ζωή του και καθόρισαν το πεπρωμένο του: έναν εξαθλιωμένο ζητιάνο, ένα νεκρό που τον θρηνούσαν και έναν ανήμπορο ανάπηρο. Ο Σιντάρτα αναρωτήθηκε: Τι νόημα έχει η ανθρώπινη ζωή, όταν η οδύνη και η δυστυχία βρίσκονται στην ίδια της τη ρίζα; Όταν η φτώχεια και η αρρώστια είναι παγκόσμιοι κανόνες; Τι σκοπό έχει η ατομική ανθρώπινη ύπαρξη, όταν είναι αναπόφευκτα καταδικασμένη να τελειώσει με τον θάνατο; Στην προσπάθειά του να βρει την απάντηση σε τέτοια ερωτήματα, ξεκίνησε τη μεγάλη πορεία μέσα στον κόσμο. Μια πορεία που κατέληξε στην εμπειρία της Αφύπνισης, ενώ ήταν καθισμένος κάτω από το ιερό δέντρο, όπως λέει ο θρύλος. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]