(...) Από το σημείο αυτό αρχίζει η υπόθεση της σοφόκλειας Αντιγόνης: Ο Κρέοντας λοιπόν, αψηφώντας το θείο νόμο που επιβάλλει κάτω από όποιες συνθήκες την ταφή των νεκρών, αυθαίρετα απαγόρεψε να θάψουν τον Πολυνείκη βέβαιος ότι η ενέργειά του αυτή, που διασφαλίζει κατά τη γνώμη του τη δική του εξουσία, είναι ορθή και νόμιμη. Την υπερασπίζεται μάλιστα με μοναδικό πείσμα και αδιαλλαξία, που δεν μπορούν να κάμψουν ούτε οι θερμές παρακλήσεις του γιου του Αίμονα ούτε οι απειλητικές προειδοποιήσεις του θεϊκού μάντη Τειρεσία. Η πεισματική του ασέβεια τον οδηγεί σε ένα ιδιαίτερα βαρύ είδος ύβρης, που προκαλεί την άμεση οργή των θεών και της Δίκης· άρα δεν μπορεί να ξεφύγει την πιο σκληρή τιμωρία. (...)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]