Τα περισσότερα και εκτενέστερα αποσπάσματα των ερμητικών κειμένων (λόγοι του Ερμή, λόγοι της Ίσιδας, ανεξάρτητα αποσπάσματα) προέρχονται από τον Στοβαίο.
Τρισμέγιστος Ερμής ονομάστηκε η ελληνική εκδοχή του αιγυπτιακού θεού Θωθ ύστερα από τον συγκρητισμό ελληνικής και αιγυπτιακής θρησκείας κατά την ελληνιστική εποχή. Ο Θωθ ως φορέας μιας διττής θεοσοφικής παράδοσης με φιλοσοφικό αλλά και πρακτικό-μαγικό χαρακτήρα, την κληροδότησε και στον Τρισμέγιστο Ερμή. Από την ελληνική μετάφραση των ιερών κειμένων του Θωθ και με την προσθήκη στοιχείων από την ελληνική φιλοσοφία (κυρίως τον Πλατωνισμό, τον Πυθαγορισμό και τη Στοά) αλλά και από την ιουδαϊκή παράδοση και από διάφορες άλλες ανατολικές φιλοσοφίες, προέκυψαν τα πρώτα Ελληνικά Ερμητικά, με διττό και αυτά προσανατολισμό, φιλοσοφικό και πρακτικό-μαγικό. Η ερμητική παράδοση εξακολούθησε να καλλιεργείται στην ελληνική πλέον γλώσσα έως τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες, οπότε και διαμορφώθηκαν τα φιλοσοφικά εκείνα κείμενα τα οποία συγκεντρώθηκαν την περίοδο της Αναγέννησης και εξακολουθούν να εκδίδονται μέχρι σήμερα υπό τον τίτλο Ερμητικά Κείμενα. Παράλληλα όμως η άλλη πλευρά της διπλής ερμητικής παράδοσης εξακολούθησε και αυτή να παράγει μέχρι και τον Μεσαίωνα μία σειρά πιο λαϊκών έργων με μαγικό-πρακτικό χαρακτήρα, μεταξύ των οποίων κορυφαία θέση κατέχουν οι `Κυρανίδες`.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]