[...] Ο Σελίν ξεκινάει πάντοτε από πραγματικά γεγονότα -ή τουλάχιστον από πραγματικές συνθήκες μέσα στις οποίες τέτοια γεγονότα θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν-, αλλά πάντοτε επίσης μετατοπίζει και δημιουργεί. Διακρίνει κανείς στο "Από τον έναν Πύργο ο άλλος" τις ελευθερίες που παίρνει σε σχέση με τα πρόσωπα και τα γεγονότα, είτε αφηγούμενος σκηνές -περίπατοι, συναντήσεις- που δεν συνέβησαν είτε αποδίδοντας σε κάποιον μια περιπέτεια που δεν ήταν δική του είτε παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως μάρτυρα επεισοδίων στα οποία δεν παραβρέθηκε.
Όσο δε αφορά τις προσωπικές αναμνήσεις, διαβλέπει κανείς γρήγορα, όταν προσπαθήσει να συγκροτήσει την πραγματικότητά τους, στο μέτρο του δυνατού, ότι κανένα, ή σχεδόν κανένα από τα αφηγήματα, δεν αντιστοιχεί επακριβώς στα δεδομένα της εμπειρίας...
[...] Η σύγκριση των δεδομένων της εμπειρίας και της αφήγησης μοιάζει ενδιαφέρουσα -και στο μέτρο που ο Σελίν παρουσιάζει το αφήγημα ταυτόχρονα ως μυθιστόρημα και ως αυτοβιογραφία-, αφού καλείται να διαφωτίσει την πραγματική υφή του έργου. [...]