Το ερευνητικό ενδιαφέρον της μελέτης αυτής επικεντρώνεται στην αντικειμενική θεώρηση και κριτική ανασυγκρότηση των προϋποθέσεων θεμελίωσης της κοινωνικής και πολιτικής φιλοσοφίας της Αρχαίας Σοφιστικής. Επιχειρείται στην πορεία της έρευνας, δυνάμει του πρωτογενούς πηγαίου υλικού, να αναδειχθεί η ρηξικέλευθη προβληματοθεσία και να αποτυπωθούν οι φιλοσοφικές διεργασίες που απολήγουν στην αποδόμηση του ενιαίου κοσμοειδώλου, στο οποίο ερείδονται όλες οι εκφάνσεις του κοινωνικοπολιτικού στα όρια του ελληνικού κόσμου.
Η συνολική ερευνητική απόπειρα ιχνηλάτησης του κοινωνικοπολιτικού στην προβληματική των σοφιστών καταδεικνύει τη ριζοσπαστικότητα της πολιτικής σκέψης που εκβάλλει στον αναπροσδιορισμό των κριτηρίων αναθεώρησης του κοινωνικού και του πολιτικού και στη δυναμική χειραφέτηση του φιλοσοφικού στοχασμού από μυθοβριθείς κοσμοαντιλήψεις και θεσμοποιημένες προκαταλήψεις.
Ο ρηξικέλευθος σοφιστικός προσανατολισμός αξονίζεται στην επανατοποθέτηση του πολιτικού και των παγιοποιημένων δομών κοινωνικής συγκρότησης και λειτουργίας. Η τομή την οποία συνιστά η εναλλακτική προσέγγιση του πραγματικού, που διαλαμβάνει την κριτική πρόσληψη του ιδεολογικού σχήματος `νόμω-φύσει`, τη θεωρητική εμβάθυνση στη θεμελιώδη αρχή του κοινωνικού συμβολαίου, την αντιτεχνοκρατική θεμελίωση της συμμετοχικής δημοκρατίας από τον Πρωταγόρα, την ανατομία αντιπροσωπευτικών εκδοχών αναφορικά με το κεφαλαιώδες ανθρωπολογικό ζήτημα των κοινωνικοφυλετικών διακρίσεων και του θεσμού της δουλείας και την ανασημασιοδότηση του χαρακτήρα της πολιτικής κοινωνίας και του αξιακού συστήματος που ορίζει και δομεί τη σχέση ατόμου-πόλης, σηματοδοτεί με τις επίκαιρες αμφισβητήσεις και τις ρηξικέλευθες αναζητήσεις της τον παγκόσμιο στοχασμό διαχρονικά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]