Τι κοινό μπορεί να έχουν η κόρη του φαραώ με τις Ουκρανές χορεύτριες, ο Παρθενώνας με το αεροδρόμιο των Σπάτων και η Μαρία Στιούαρτ με τη «17 Νοέμβρη;» Iστορίες του παρελθόντος που σχετίζονται με τη διαφθορά, τη διαπλοκή, τις οικονομικές ατασθαλίες, την κατάλυση των νόμων της ηθικής και την εν γένει κατάχρηση της εξουσίας από τους ισχυρούς που την κατέχουν, είναι πανομοιότυπες με τις ιστορίες που αποτελούν και σήμερα τη μαύρη κηλίδα των κοινωνιών και που πληρώνουν τις συνέπειές τους οι λαοί. Μια περιήγηση στον χρόνο και στους τόπους φέρνει στην επιφάνεια συναρπαστικές περιπτώσεις σκανδάλων που κατεγράφησαν άλλοτε και που δεν διαφέρουν από όσα συμβαίνουν επί των ημερών μας. Από την εποχή της Βίβλου και του Χρυσού Αιώνα, από τη βυζαντινή Αυλή μέχρι την Αυλή του Mεγάλου Ναπολέοντα, από την Κίνα και τη Ρωσία μέχρι την Αγγλία και τη Γαλλία υπήρξαν ηγέτες που υπέκυψαν στον πειρασμό να παραβαίνουν τους κανόνες της καλής συμπεριφοράς και του ήθους, οι οποίοι ισχύουν για τους κοινούς θνητούς. Επίστευαν ότι η εξουσία τους έδινε το ιερό δικαίωμα να αμαρτάνουν χωρίς να χρειάζεται να απολογούνται, να καταχρώνται το δημόσιο χρήμα και να ικανοποιούν τα ερωτικά τους πάθη χωρίς να ερυθριούν. Συνέλεξα μερικές από τις ολιγότερο γνωστές ιστορίες σκανδάλων του παρελθόντος, που θυμίζουν σκάνδαλα του παρόντος. Όσο όμως και αν πρέπει να εξετάζει κανείς με σοβαρότητα τις πληγές αυτές της ανθρωπότητος, δεν μπορεί να παραβλέπει και την κωμική τους πλευρά, που ειλικρινά με διασκέδασε και που πιστεύω ότι έχω μεταφέρει στον αναγνώστη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]