(. . .) Αυτοενθύμηση είναι η υψηλή κατάσταση που ερχόμαστε για μια στιγμή, μετά την ταυτόχρονη επίγνωση του εαυτού μας και ενός ή περισσότερων αντικειμένων γύρω μας, των συναισθημάτων ή των σκέψεών μας. Πρόκειται για την ίδια ιδέα που στους βουδιστές ονομάζεται «προσήλωση» και στην ορθόδοξη εκκλησία, «μη προσκόλληση». Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα είδος διαλογισμού που μας ενώνει όμως ενεργητικά με τα εξωτερικά φαινόμενα της ζωής. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
