Οι εκκλησιαστικοί ύμνοι είναι ένα από τα πιο βασικά και πολύτιμα στοιχεία, που συνθέτουν τη λειτουργική ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Εξαίσιες ποιητικές συλλήψεις και αριστοτεχνικές συνθέσεις εμπνευσμένων φιλοθέων ανδρών, που βίωσαν το μυστήριο της εν Χριστώ σωτηρίας με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο, αποτελούν, εδώ και πολλούς αιώνες, τη γλώσσα της προσευχόμενης Εκκλησίας· συνιστούν τη φωνή της πιστεύουσας και λατρεύουσας ορθόδοξης ψυχής. Διαμέσου των ύμνων της η Εκκλησία προσεύχεται, θεολογεί και διδάσκει· διαμέσου των ύμνων της η Εκκλησία «γνωρίζει», δηλαδή ζει, και ταυτόχρονα εξυμνεί και εκφράζει «το μυστήριον του Χριστού» (Εφ. 4,3). Αλλά και οι πιστοί, άλλοτε συναγμένοι «επί το αυτό» (Πράξ. 2,1) και άλλοτε προσευχόμενοι ατομικά, διαμέσου των ύμνων προσεγγίζουμε το υπερούσιο πρόσωπο του λατρευτού μας Κυρίου, τιμούμε την Παναγία μητέρα Του και τους αγίους και διατρανώνουμε τη μυστική χαρά μας· την ευφροσύνη της ψυχής που γεννά η εσωτερική βεβαιότητα για την εν Χριστώ απολύτρωσή μας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]