"... Αυτό το βιβλίο, λοιπόν, δεν είναι παρά ένα δείγμα του πώς είδα τους ανθρώπους. Αρχίζει με μια σιγουριά και τελειώνει μ` ένα καινούριο ερώτημα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό που κύρια τονίζεται κι αποτελεί το θεμέλιο του "Βερολίνο Αλεξάντερπλατς" είναι η θέση που ανέλυσα στο φιλοσοφικό μου γραφτό με τίτλο "Ο κόσμος μας είναι ο κόσμος δύο Θεών". Είναι ο κόσμος της δημιουργίας και της διάλυσης. Η αντιπαράθεση τούτη διαδραματίζεται πάνω στη γη κι εμείς συμμετέχουμε σ` αυτήν. Τώρα θα συνδέσω την προηγούμενη συλλογιστική με την εγκληματικότητα. Η κοινωνία, είπα, είναι ζυμωμένη με το έγκλημα. Τι θα πει αυτό; Υπάρχει τάξη και διάλυση. Όμως δεν ισχύει ότι είναι δυνατό να υφίσταται τάξη, ούτε σαν μορφή ούτε σαν περιεχόμενο, χωρίς να υπάρχει ταυτόχρονα η τάση για διάλυση και η de facto καταστροφή. Στο βιβλίο "Βερολίνο Αλεξάντερπλατς" ο Φραντς Μπίμπερκοπφ βγαίνει από τη φυλακή. Είναι από φυσικού του αυτό που λέμε καλός κι επιπλέον έχει καεί στο χυλό και φυσάει και το γιαούρτι. Και όταν βγαίνει στον κόσμο, κοίτα πράματα, θέλει να μείνει τίμιος, θέλει να εφαρμόσει τους νόμους αυτού του κόσμου, ή τουλάχιστον αυτούς που θεωρεί εκείνος νόμους, με ειλικρίνεια και πίστη-και-δεν-μπορεί! Δεν μπορεί. Δέχεται το ένα χτύπημα μετά το άλλο κι ο άνθρωπος καταρρέει· μ` άλλα λόγια καταρρέουν οι θεωρητικές μας παραδοχές".
(Άλφρεντ Ντέμπλιν)