Στο μικρό αυτό πόνημα ασχολούμεθα με τη φωτεινή προσωπικότητα του οσίου Γέροντος Πορφύριου Μπαϊρακτάρη. Ήταν ο διακριτικός πνευματικός Πατέρας της αγάπης, της ταπείνωσης και της υπακοής. Αγάπησε ιδιαιτέρως μία κατηγορία ανθρώπων, που στους αγώνες τους συνήθως παραμένουν `απαράκλητοι`, τους ανθρώπους της οδύνης και του πένθους και κυρίως τους γονείς που σηκώνουν κάποιο σταυρό και πορεύονται στη ζωή με ανδρείο πνεύμα υπομονής και καρτερικότητας, καθοδηγούμενοι από μία εσώτερη `φερέπονον` αίσθηση.
Ο πατήρ Πορφύριος υπήρξε πνευματικός Πατέρας των νέων ανθρώπων και σύμβουλος οικογένειας, σε μια εποχή, που, όπως ομολογούν οι ειδικοί διακρίνεται για την αντιπαιδαγωγικότητα και την παθογένειά της. Ήταν ο άνθρωπος που έζησε στην περιοχή του θαύματος και εκφράστηκε με τη `θεία τρέλα`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]