[...] Τα κείμενα για την ποίηση του Χριστιανόπουλου καλύπτουν χρονική περίοδο, η οποία κατά τι υπερβαίνει το ήμισυ ενός αιώνα (1950-2002). Ανεξαρτήτως των κειμένων που επιλέξαμε, ένα ποσοτικό συμπέρασμα είναι δυνατόν να σκιαγραφηθεί: Με την πάροδο του χρόνου ο ουσιαστικός κριτικός λόγος υποκαθίσταται από έναν επιφανειακότερο δημοσιογραφίζοντα λόγο. Αξιόλογα κριτικά και φιλολογικά κείμενα γράφονται και σήμερα· "επιδερμικές" προσεγγίσεις επιχειρούνταν και στη δεκαετία του 1950, αλλά -ως γνωστόν- οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Η σύνταξη ενός τόμου με κριτικά κείμενα, που αφορούν το έργο ενός ποιητή, υποβάλλει την αποδοχή του συγκεκριμένου έργου ως σημαντικού. Η υποκειμενική αίσθηση μάς κάνει να πιστεύουμε ότι ποιήματα σαν τη "Μαγδαληνή", σαν τις "Τύψεις", σαν το "Ενός λεπτού σιγή", σαν τις "Μυγδαλιές" και το "Τέλος", σαν "Το δάσος" και την "Αγκίδα", σαν το "Πόρνοι και καταδόται [...]" (ο κατάλογος μπορεί κατά πολύ να επιμηκυνθεί και με άλλους τίτλους ποιημάτων) δεν θα λείπουν από τις μελλοντικές ανθολογίες. Υπάρχουν όμως και δύο αντικειμενικότερες ενδείξεις για την αξία της ποί-
ησης του Χριστιανόπουλου:
α) Κέντριζε και κεντρίζει την προσοχή των κριτικών και των φιλολόγων, ενώ είχε και έχει -και σε καιρούς απαξίωσης του ποιητικού φαινομένου- αξιοσημείωτη αναγνωστική απήχηση,
β) Είναι προτιμότερο να αποφύγουμε τον δυσεξήγητο και πομπώδη όρο "σχολή", αλλά οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η ποίηση του Χριστιανόπουλου έχει επηρεάσει αρκετούς ομοτέχνους του, τόσο συνομηλίκους του όσο και νεότερούς του.
Διατηρήθηκε η ορθογραφική μορφή των κειμένων και το τονικό σύστημα των συγγραφέων τους. Διορθώθηκαν μόνο τα προφανή τυπογραφικά σφάλματα.
