[...] Αντικείμενο του βιβλίου είναι η ιδέα μιας ελεύθερης κοινωνίας, ο ρόλος των διανοουμένων (των επιστημόνων) μέσα της και η πραγματοποίηση αυτής της ιδέας. Ελεύθερη κοινωνία δεν είναι εκείνη μέσα στην οποία έχουν τα άτομα ίσα δικαιώματα και ίση πρόσβαση στα κέντρα της εξουσίας, αλλά εκείνη μέσα στην οποία οι παραδόσεις έχουν τέτοια δικαιώματα και τέτοια πρόσβαση. Μια ελεύθερη κοινωνία δεν στηρίζεται σε μια θεμελιώδη γνώση (π.χ. στην επιστημονική γνώση) ούτε σε μια θεμελιώδη ηθική (π.χ. στην ανθρώπινη ηθική)· στηρίζεται σε μια προστατευτική δομή, άρα σε μια αστυνομία: η ελευθερία που περιορίζεται μέσα σε μια ελεύθερη κοινωνία δεν αφορά τις ψυχές αλλά τα σώματα των μελών της. Η επιστήμη, ο ορθολογισμός, ο φιλελευθερισμός, η ανθρωπιστική ηθική είναι ιδεολογίες ορισμένων ομάδων μιας ελεύθερης κοινωνίας, και όχι το θεμέλιό της. Οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να ζουν όπως επιθυμούν, ακόμα και αν ο τρόπος της ζωής τους εμφανίζεται στους άλλους ανθρώπους ως ανορθολογικός ή κτηνώδης (το μόνο που πρέπει να περιορίζεται είναι η επιρροή της καθεμιάς παράδοσης επάνω στην άλλη).
[...]