(. . .) Οι φωτογραφίες του Δ. Λ. σίγουρα αποτελούν πολύτιμο υλικό για τους λαογράφους και τους εθνολόγους. Εμένα όμως, πέρα από τη γνώση, τη συγκίνηση και τη νοσταλγία για το παρελθόν, μ` ενδιαφέρει η κοινωνική πλευρά του θέματος: Η θέση της γυναίκας μέσα στην κοινότητα. Ως γυναίκα και ως Θεσσαλή ξέρω πολύ καλά το τι σημαίνει ν` ανήκεις στο «γένος των γυναικών», όπως λέει και ο Ησίοδος. Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες του Δ. Λ. διαπίστωσα πως οι γυναίκες αυτές δεν μου ήταν διόλου άγνωστες. Τις ίδιες μπορεί να μην τις συνάντησα ποτέ, είχα όμως γνωρίσει τις μανάδες τους, τις αδελφές τους, τις γειτόνισσές τους, τις συγχωριανές τους, όταν παλιά, παιδί ακόμα, πήγαινα με τον πατέρα μου στ` αλώνια, ή κι αργότερα, όταν, μεγάλη πια, τριγύριζα στα θεσσαλικά χωριά και μάζευα παραμύθια. Ναι, όλες αυτές οι γυναίκες ήταν, κατά κάποιον τρόπο, φίλες μου (. . .). «Θα φτιάξω ένα βιβλίο για τις γυναίκες της γης», είπα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]