Μέσα από τα διηγήματα της συλλογής «Είναι ο τόπος μας» προβάλλει μια μικροκοινωνία ανθρώπων με τις αδυναμίες και τις μικρότητές τους, αλλά περισσότερο με αρετές, με καλοσύνη, με αλληλεγγύη, με κατανόηση, έτοιμοι πάντα να με στηρίξουν, να βοηθήσουν και να προσφέρουν στο συνάνθρωπό τους. Τα αυλακωμένα από τις κακουχίες και τις ταλαιπωρίες πρόσωπα συχνά κρύβουν ανθρώπους με δύναμη ακατάβλητη, με θέληση σιδερένια άλλοτε για επιβίωση και άλλοτε για βελτίωση της ζωής, αποφασισμένοι να μείνουν εκεί δεμένοι με τον τόπο που ζουν, με τον τόπο τους, εκεί που τους έταξε η μοίρα πιστοί πάντα στις αξίες και στις παραδόσεις τους. Κι όταν ξενιτεύονται για καλύτερη ζωή πάλι τον τόπο τους νοσταλγούν και σ` αυτόν επιστρέφουν πραγματικά, ή νοερά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]