Χωρίς αγάπη οι σχέσεις των ανθρώπων έγιναν μηχανήματα χωρίς ψυχή, χωρίς δέσιμο, χωρίς γλύκα στα μάτια, χωρίς γέμισμα των ωρών μας που όσο κι αν μοιάζουν γεμάτες από υποχρεώσεις και δραστηριότητες, είναι άδειες από πηγαία , μόνιμη χαρά και γαλήνη.

Πάντα υπήρχε η επικράτηση της κακίας αλλά τους τελευταίους αιώνες πέρα από τις αναίτιες γενοκτονίες και τους άγριους πολέμους, ο άνθρωπος έχει επιδοθεί σε μια ανελέητη γενοκτονία της ψυχής του, της κοινωνίας, της φύσης, που αρχίζει να γίνεται ανεξέλεγκτη.

Κι αυτή η πιο απλή συνταγή ειρήνης "Αγάπα τον πλησίον σου...", μπήκε στον κάδο ανακύκλωσης του κομπιούτερ της ζωής μας μαζί με τον Δάμωνα και τον Φιντία και με τους Αγίους μας, και την Προσφορά και τη Δικαιοσύνη.
.................................................

Είναι η τελευταία συλλογή των νεανικών μου χρόνων (εκτός από το τελευταίο "αφιέρωμα αγάπης" σε κάποια πρόσωπα που έφυγαν και μερικά ποιήματα για πρόσφατα περιστατικά)....

(από τον πρόλογο του βιβλίου)