...ο ποιητής κατά τη ροή του λόγου του, επιδιώκει πρωτίστως την υπαγωγή των λέξεων στη μετρική φόρμα του δακτυλικού εξαμέτρου, διακινδυνεύοντας προς τούτο (εάν χρειασθεί) ακόμη και τη λογική του διανοήματος. Ο εντοπισμός της τεράστιας αποδεικτικής σημασίας που περιέχει το δεύτερο ημιστίχιο του ι245 και η οποία αφορά τις μεθοδεύσεις του ποιητή σχετικά με την εξοικονόμηση του επιθυμητού σ` αυτόν μετρικού σχήματος, εγκαινιάζει ουσιαστικά μια νέα υποχρεωτική τακτική προσέγγισης των ομηρικών κειμένων. Θα πρέπει, δηλαδή, πριν από την ανάλυση οποιουδήποτε στίχου, να προηγήται η ανατομία της (λογικής ή μη) κατάστρωσης των λέξεων στο υπό ανίχνευσιν ολοκληρωμένο διανόημα και η (ενδεχόμενη) αναδιάταξή τους.