Η Μυρσίνη Λαμπράκη και η Engin Ankin υπερβαίνουν τα αυστηρά και καθορισμένα όρια των προκαταλήψεων που χωρίζουν τους δύο λαούς και καταθέτουν το δικό τους τρόπο για να προσεγγίσουμε το κοινό μας παρελθόν, τα κοινά προϊόντα μιας κοινής γεωγραφίας και μιας κοινής γαστρονομικής φιλοσοφίας. Η κατάθεση των δικών τους γευστικών εμπειριών, από τις δεκάδες ξεχασμένες τοπικές κουζίνες, που συμπιέστηκαν κάτω από τη σαρωτική επέλαση και την απελπιστική εθνική τυποποίηση και ομοιομορφία του μουσακά και του μπακλαβά, αν και αρχικά φάνταζε ένα παράτολμο εγχείρημα, είναι πλέον πραγματικότητα. Οι δύο συγγραφείς ευελπιστούν ότι η τελική αίσθηση που θα αφήσει το βιβλίο στον αναγνώστη δεν θα περιοριστεί «στο στόμα», αλλά θα μας φέρει σε στενότερη επαφή με το «διπλανό» μας και σε μεγαλύτερη οικειότητα μαζί του, αν μη τι άλλο για να γνωρίζουμε καλύτερα και τους εαυτούς μας. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]