Ο Καθηγητής Πανεπιστημίου Αριστ. Σκιάδας γράφει: `Η αλεξανδρινή εποχή είναι μια εποχή επαναστάσεων και αναστατώσεων: η επιστήμη και η τεχνική δημιουργούν θαύματα, κόσμοι συγκρούονται και άνθρωποι αναμειγνύονται. Η ποίηση όμως δεν μιλάει γι` αυτές τις ανακατατάξεις. Όσο πιο πολυτάραχη και δύσκολη γίνεται η ζωή, τόσο πιο πολύ αναζητούν οι ποιητές ξεκούραση και διαφυγή.
Τα χαρακτηριστικά της αλεξανδρινής ποιήσεως είναι: η μικρή έκταση των ποιημάτων, η πρωτοτυπία στα θέματα και στη διατύπωση, η λογιότητα, η σκοτεινότητα στο ύφος και στο περιεχόμενο, ο υπαινιγμός και η εξεζητημένη γλώσσα. Ο ρεαλισμός εισχωρεί στην ποίηση. Οι σκηνές της καθημερινής ζωής -όχι μόνο της πόλεως, αλλά και της υπαίθρου- αποτελούν τα αγαπημένα θέματα των ποιητών. Τα ιωνικά πρότυπα κυριαρχούν απολύτως και καλλιεργούνται κατ` εξοχήν το διδακτικό ποίημα, το ειδύλλιο, το επίγραμμα και το έπος (που δεν είναι πια κυρίως `ηρωικό`, αλλά `μυθιστορηματικό`). Στην αλεξανδρινή εποχή τα αττικά είδη (ιδιαίτερα η τραγωδία) υποχωρούν. Με την κατάργηση της δημοκρατίας εκλείπει και το πολιτικό πλαίσιο, που δίνει στο άτομο τη δυνατότητα να αντιμετωπίζει υπεύθυνα και αυτόνομα τη μοίρα του - πράγμα που εκφραζόταν στην τραγωδία. Το ρόλο της τραγωδίας έχει τώρα αναλάβει η φιλοσοφία, που δίνει τις δυνατές λύσεις στα πρωταρχικά προβλήματα της ζωής του ανθρώπου. Με την κατάργηση της αθηναϊκής δημοκρατίας χάθηκαν και οι προϋποθέσεις που έδιναν ζωή στην αθηναϊκή πολιτική κωμωδία. Η νέα μορφή της κωμωδίας είναι η `Νέα Κωμωδία` με ηθογραφικό περιεχόμενο. Ο Μένανδρος είναι ο κυριότερος εκπρόσωπος της `Νέας Κωμωδίας`.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]