Η υποβολή των παιδικών σωμάτων και πνευμάτων σε συστήματα πειθαρχικών μικρο-μηχανισμών και κανόνων, η καθυπόταξή τους στη σχολική τάξη και εξουσία, η σχολική κανονικοποίηση της παιδικής ηλικίας: αυτοί είναι οι κυριότεροι στόχοι στους οποίους απέβλεπαν τα πρότυπα οργάνωσης του δημοτικού σχολείου, που υιοθετήθηκαν από το ελληνικό κράτος κατά τον 19ο αιώνα, και σε αυτούς κυρίως έγκειται ο πολιτικός και κοινωνικός του ρόλος. Στο βιβλίο αυτό περιγράφονται και αναλύονται διεξοδικά οι κυρίαρχες μορφές σχολικού χώρου και πρακτικής, θεωρημένες κάτω από το πρίσμα της έννοιας της σχολικής εξουσίας, και αναζητώνται οι σχέσεις τους με τον ευρύτερο εκπαιδευτικό και κοινωνικοπολιτικό λόγο της εποχής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]