Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει, με ακρίβεια και συχνά με οξύτητα, μια κλινική διάγνωση των βασικότερων νοσημάτων που ταλανίζουν σήμερα τα πανεπιστήμια: απουσία ενεργούς συμμετοχής της πανεπιστημιακής κοινότητας στη ζωή των πανεπιστημίων ανεπαρκής διαχείριση (στο κέντρο και κυρίως στην περιφέρεια) αποθάρρυνση του εκπαιδευτικού σώματος, που διασπάται ολοένα και περισσότερο σχολικός και κοινωνικός δυισμός, ο οποίος, από κοινού με την αυξανόμενη ετερογένεια των φοιτητών, φέρει την ευθύνη για τις αποτυχίες στα πρώτα έτη σπουδών, δυσάρμοστη παιδαγωγική, γεωγραφικός καταμερισμός εικόνων συχνά ιδρυμάτων, εθνική περιχαράκωση και οξυμένος τοπικισμός έλλειψη στελέχωσης, με αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της φοιτητικής κοινότητας. Για καθένα από τα παραπάνω συμπτώματα οι συγγραφείς προτείνουν συγκεκριμένα και ρεαλιστικά αντίδοτα, στοιχεία της δραστικής θεραπείας που είναι απαραίτητη για να μπορέσει το εκπαιδευτικό σύστημα να εκπληρώσει ουσιαστικά τις ζωτικότατες λειτουργίες του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]