Το Μάη του 1204 στέφθηκε ο πρώτος Λατίνος αυτοκράτορας στη Μεγάλη Εκκλησία της του Θεού Σοφίας. Το όνομά του Βαλδουίνος, κόμης της Φλάνδρας και του Αίνω και η κάποτε κραταιά αυτοκρατορία των Ρωμαίων έγινε χίλια δυο κομμάτια και μοιράστηκε ανάμεσα σε Φράγκους και Βενετσιάνους και Ρωμαίους και δημιουργήθηκαν βασίλεια, δεσποτάτα και αυτοκρατορίες. Τα δώδεκα δραματικά χρόνια που ακολούθησαν από την άλωση της Κωνσταντίνου πόλης από τους Φράγκους ως το θάνατο του δεύτερου Λατίνου αυτοκράτορα, του Ερρίκου του Αινώ, του αδελφού του Βαλδουίνου, ήταν τόσο στενά δεμένα με τη ζωή των Φράγκων, των Βενετσιάνων και των Ρωμαίων που όταν μιλάς για τον έναν έρχονται αμέσως στο νου σου και στο προσκήνιο και οι άλλοι. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]