«Η σύγχρονη περιστολή του έρωτα στην σεξουαλική διέγερση και ικανοποίηση, και η επίσης κατάπτωση του πολέμου στην ποσοτική αλληλοφθορά, είναι αποπνικτικά περιορισμένες για να αποβούν χρήσιμα πρότυπα... Μια ανέραστη κοινωνικο-πολιτική κινητοποίηση είναι καταδικασμένη να αποφέρει προσωρινά και επιδερμικά επιτεύγματα. Μια ερωτική σχέση ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα που δεν κρατούν ανάμεσά τους την απαραίτητη `διακριτική απόσταση`, δεν είναι βιώσιμη... Αλλά η ερωτικο-πολεμική συμμετρία, δηλαδή ο ατομικο-κοινωνικός σύψυχος και σύσσωμος, συμπληρούμενος με έρωτα πόλεμος, είναι η δραστηριότητα που προσιδιάζει στο ανθρώπινο γένος, και μάλιστα δραστηριότητα που το τιμά και το ανορθώνει σε πεδίο μάχης υπερανθρώπινο».