Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο τρόμος ξεπρόβαλε απειλητικός πάνω από την Πόλη...
Σε τούτην όμως την περίσταση όλα έδειχναν, πως η λύτρωση δεν θα ερχόταν, όπως άλλες φορές. Έπρεπε να πληρώσουν το τίμημα της λευτεριάς, που μόλις αχνοφέγγιζε σε τόπους που δεν έφθανε η φονική μανία του όχλου κι ήταν ανήμπορη η εκδίκηση του σουλτάνου. Την ώρα που το Γένος έπαιρνε τα όπλα, η αγχόνη στηνόταν και πάλι στη Βασιλεύουσα. Η αγχόνη -το συνηθισμένο τέλος για πολλούς- έτοιμη να εκδικηθεί το πληγωμένο γόητρο του εχθρού, μα και να γίνει σύμβολο τιμής για το νέο ελληνισμό.
