ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ, ΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. Ο Βέρθερος αυτοκτόνησε, αλλά ο Γκαίτε συνέχισε να ζει. Ο Σλέμιλ περιτρέχει περήφανος τη Γη, δίχως ίσκιο, μια γκροτέσκα μορφή, ένας επιστήμονας που «ζει μόνο για τον εαυτό του». Ο Σαμίσο, όμως, αφού έκανε τα πάθη του βιβλίο, βιάζεται να βγει από την προβληματική κατάσταση του ήρωά του, εγκαθίσταται μόνιμα πια στο Βερολίνο, δημιουργεί οικογένεια, εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας, και όλοι τον τιμούν σαν μεγάλο άνδρα. Μόνο ένας αμετανόητος μποέμ, όπως ο Πέτερ Σλέμιλ, θα το εύρισκε πληκτικό. Κανείς δεν μπορεί να παραμείνει για πάντα ενδιαφέρων. Ή θα καταστραφεί, υποκύπτοντας στο ίδιο του το ενδιαφέρον, ή θα γίνει μέγας. Ο «Πέτερ Σλέμιλ», πάντως, παραμένει ένα από τα πιο αγαπητά νεανικά έργα της γερμανικής λογοτεχνίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]