Ο Τζορτζ Στάινερ, μέσα από ένα έργο αφιερωμένο εν μέρει στην κατάσταση του καλλιεργημένου ανθρώπου απέναντι στη βαρβαρότητα, ανακινεί ένα θεμελιώδες ερώτημα: ποιο νόημα μπορεί να αναδυθεί από τα ερείπια που άφησε πίσω της η ιστορία του 20ου αιώνα; Απ’ αυτήν τη βαρβαρότητα ως την τεχνοκρατική και τεχνολογική εσπεράντο, όπως την αποκαλεί, η συζήτηση αφορά τη θέση που κατέχει η κουλτούρα και η διανόηση στην κοινωνία μας. Δύο αιώνες μετά τον διαφωτισμό, δύο αιώνες μετά τη διακήρυξη του Τζέφφερσον: «Στην πολιτισμένη ανθρωπότητα δεν καίγονται ποτέ πια τα βιβλία». Παρ’ όλα αυτά, ο απολογισμός είναι βαρύς. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]