Ο ποιητής και βουλευτής Γιάννης Κουτσοχέρας, σφυγμομετρώντας τη διάχυτη ευφορία της χώρας μας από τη μεταπολίτευση και για λίγα χρόνια μετά, έφερε στη Βουλή εμπνευσμένα νομοσχέδια όπως το σημαντικότατο της γλωσσικής μεταρρύθμισης για ολοκλήρωση της δημοτικής και καθιέρωσης του μονοτονικού. Και το πέτυχε: Με βαθύτατη γνώση του θέματος αναπτύσσοντας τις αιτίες που αποξένωσαν τον ελληνικό λαό από τον γραπτό λόγο υποβαθμίζοντας το πνευματικό του επίπεδο, θυμίζοντας αγώνες -αλλά και διωγμούς- φωτισμένων ανθρώπων που πάσχιζαν να θέσουν τέρμα στη διγλωσσία -απότοκο του πολυτονισμού που επέβαλαν οι αλεξαντρινοί- έπεισε τη Βουλή. Και ολοκληρώθηκε μέσα σε λίγο διάστημα (1975-1982) ένα μακραίωνος αγώνας. Και καθιερώθηκε η δημοτική μας γλώσσα. Κι έπεσαν οι τονικοί δυνάστες κι ανάσανε η ελληνική γραφή. Τώρα η γλώσσα μας πορεύεται την πνευματική της ανέλιξη με τις αστείρευτες πανάρχαιες ρίζες της και τις ζωογόνες εκφραστικές ανάγκες ενός ευαίσθητου λαού. Τώρα που έφυγαν τα πνεύματα και οι περίσσιοι τόνοι πλησιάσαμε των άτονη και απέριττη αρχαιοελληνική γραφή. Τώρα, επιτέλους, γράφουμε όπως μιλάμε. Έχουμε μια γλώσσα.