Η συγγραφέας αντλεί το υλικό της από ένα βιβλίο που δεν γράφτηκε ποτέ, το «Passagen-Werk» («Σχέδιο Εργασίας περί Στοών»), το ημιτελές μείζον δημιούργημα του Βάλτερ Μπένγιαμιν για τη βιομηχανική κουλτούρα του 19ου αιώνα με τη μορφή που αυτή έλαβε στο Παρίσι και η οποία, με τη σειρά της, διαμόρφωσε την πόλη αυτή. Δεν πρόκειται απλώς για μια σύνοψη των αυθεντικών γερμανικών και γαλλικών χειρογράφων του Μπένγιαμιν, αλλά για μια ευρηματική ανασύνθεσή τους από τη συγγραφέα, προκειμένου να φωτιστεί ο κόσμος τον οποίο έζησε και περιέγραψε ο Μπένγιαμιν. Κομβικό σημείο της φιλοσοφίας του είναι ότι η μετάδοση της όποιας κουλτούρας είναι πολιτική πράξη ύψιστης σημασίας. Έτσι, τα κοινά, καθημερινά αντικείμενα της βιομηχανικής κουλτούρας έχουν τόσα να μας διδάξουν όσα και οι άλλοι πολιτιστικοί «θησαυροί» που έχουμε μάθει από παλαιά να σεβόμαστε.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]